Week 21 – 2017
Zaterdag 20 mei 2017
Route: Lunteren, Bergen op Zoom, Antwerpen, Gent. Totaal 288 km.
We gaan weer eens proberen op vakantie te gaan. Na de vakanties van vorig jaar die problematisch waren (gebroken enkel Ton), afgebroken werden (gordelroos Ton), of helemaal niet doorgingen (operatie Elly en gebroken heup vader), hopen we dat we dit jaar wat meer geluk hebben.
De reis gaat naar Engeland en we gaan de hele zuidkust af tot Land’s End in het uiterste zuid-westelijke puntje. We vertrekken zaterdag 20 mei op ons dooie gemak om zondagavond op het parkeerterrein bij de boot in Duinkerke te overnachten. We vertrekken dan maandagochtend om zes uur met de boot naar Dover. Het plan is om ongeveer vier weken weg te blijven. We hebben er zin in!
We staan nu op een parkeerplaats langs de E40 vlakbij Gent. De parkeerplaats heeft tien gratis camperplekken, maar die worden voornamelijk in beslag genomen door Poolse vrachtwagenchauffeurs. Één van deze chauffeurs is van het vrouwelijk geslacht en wij verdenken haar er ernstig van dat zij hier een bijbaantje heeft of dat dit zelfs haar basisinkomen is.
Bij deze parkeerplaats is een wegrestaurant met toilet, douche én wifi; fijn van alle gemakken voorzien . Morgen gaan we Gent bezoeken en ’s avonds rijden we naar het parkeerterrein bij de boot in Duinkerke (deze plaats wordt écht zonder ‘n’ gespeld……. ).
Zondag 21 mei 2017
Route: Gent, Duinkerke. Totaal 137 km.
Ondanks dat we langs de snelweg stonden, viel het verkeerslawaai reuze mee; we hebben in elk geval deze eerste vakantienacht lekker geslapen.
Vandaag hebben we Gent bezocht; heerlijk de toerist uitgehangen en zelfs een boottochtje met een gids gemaakt. Gent is een prachtige historische stad met mooie geveltjes, een kasteel en indrukwekkende kerken; we hebben ervan genoten. De temperatuur is perfect, twintig graden, een zonnetje en een zacht briesje; het perfecte vakantieweer voor ons.
Maandag 22 mei 2017
Route: Duinkerke (nog steeds zonder ‘n’), Dover, Canterbury, Hythe. Totaal 61 km.
We zijn om vier uur opgestaan om de boot te halen en eigenlijk lag ik al even te wachten totdat de wekker af zou lopen. Het zál toch niet; zou ik nu écht al minder slaap nodig hebben zoals de meeste 65-plussers? ;-). Laten we er maar vanuit gaan dat het de spanning was of iets dergelijks…..
Om zes uur Nederlandse tijd vertrok de boot en na twee uurtjes varen stonden we om zeven uur Engelse tijd in Dover en gingen we naar de ons bekende camperplaats in Canterbury. Een ideale plek om te starten. In een half uurtje ben je er en je kunt er 24 uur staan voor 3 pond en dat is dan inclusief een retourtje met de bus naar het centrum van Canterbury. We hebben onszelf hier op een heerlijk Engels ontbijtje getrakteerd. We hadden een paar jaar geleden de kathedraal al bezocht, dus die hebben we nu alleen maar aan de buitenkant bekeken. Hij stond helemaal in de steigers; we gaan er over een paar jaar wel weer heen als hij opnieuw in volle glorie te bewonderen is.
We zijn nog een klein stukje verder gereden over uiterst smalle, kronkelende weggetjes. Ik ben erg blij dat ons campertje slechts 1,90 meter breed is en ik vandaag nog niet (links…) heb gereden. Ik moet gewoon nog even inkomen, toch? We staan nu bij een boer op een prachtige plek in een weiland vol met boterbloemen, madeliefjes, rode klaver en met uitzicht op een wei met paarden. Het weer is perfect voor een heerlijke rustige middag met een boek en mijn haakwerk, alhoewel dit nog niet echt opschiet……
Dinsdag 23 mei 2017
Route: Hythe, Hastings, Battle. Totaal 60 km.
Ton vroeg vanmorgen of ik wilde rijden. Nou nee, nog maar even niet. Ik vind (absoluut onterecht) dat Ton te snel rijdt op deze smalle weggetjes, omdat elke bocht een tegenligger tevoorschijn kan toveren, waar je dan frontaal tegenaan kunt botsen. Ik zou niet harder dan 15 km per uur rijden om dit te voorkomen, wat niet door medeweggebruikers op prijs gesteld zou worden. Ik wacht gewoon op bredere wegen. Maar het was een mooie tocht die ons door dorpjes leidde die zo in Midsomer Murders zouden kunnen figureren.
We gingen eerst naar Hastings waar we op het kiezelstrand de vissersbootjes zagen liggen die met een lier de zee op getrokken worden. Hierna zijn we met een kabelbaantje naar boven gegaan om daar een wandeling door het park te maken en van het prachtige uitzicht te genieten. Na nog even op onze manier over de boulevard geflaneerd te hebben, gingen we op weg naar het campinkje in Battle. Vorig jaar was dat onze eerste en tegelijkertijd onze laatste camping in Engeland, omdat we toen vanwege de ziekte van Ton naar huis moesten. We hebben toen de Abdij van Battle niet kunnen bezoeken en dat hebben we vandaag goedgemaakt. In 1066 heeft Willem de Veroveraar van Normandië hier koning Harold van Engeland verslagen in de Battle of Hastings. De veldslag heeft echter niet in Hastings plaatsgevonden, wat iedereen denkt, maar hier in Battle. De naam van het stadje kreeg de naam van de plek waar de veldslag werd geleverd. Het bezoek was zeer de moeite waard en 65-plusser zijn heeft ook voordelen, want we konden hier ook weer tegen een gereduceerde prijs naar binnen.
De dag hebben we besloten met een heerlijk etentje in een pub uit 1420. Ton moest bijna bukken om zijn hoofd niet aan het balkenplafond te stoten; mensen waren toch echt kleiner in die tijd….
Woensdag 24 mei 2017
Route: Battle, Lewes, Littlehampton. Totaal 115 km.
Soms heb je een dag waarop je niet veel anders doet dan een stuk verder reizen en dan is 115 km niet al te veel voor de doorsnee vakantieganger, maar voor ons is het genoeg. ’s Middags om twee uur waren we al op een mooi kampeerterreintje en hebben we heerlijk van het mooie weer genoten.
Mijn website bijhouden is een stuk eenvoudiger geworden in vergelijking met voorgaande jaren. Moesten we eerdere vakanties altijd een restaurant of camping met wifi opzoeken, nu doe ik het met mijn telefoon als mobiele hotspot. Vanaf 1 juni a.s. zijn er, dankzij Neelie Kroes, geen roamingkosten meer en kan ik straks onbeperkt internetten in Europa. Omdat ik niet zolang kon wachten heb ik mezelf voor deze elf dagen getrakteerd op een buitenlandbundel van 1000 mb, zodat ik nu al relaxt voor ons campertje zit te internetten!
Donderdag 25 mei 2017
Route: Littlehampton, Arundel, Portsmouth, Weymouth. Totaal 174 km.
Er zijn vakanties geweest dat we ons danig vergisten in de manier waarop religieuze feestdagen in andere landen gevierd worden. Ik herinner me een Tweede Pinksterdag in Duitsland, dat we gezellig uit wilden gaan eten, maar dat alle restaurants gesloten waren. Ook hebben we ergens op Goede Vrijdag voor een gesloten supermarkt gestaan, terwijl we ons afvroegen waarom we de enigen waren die stonden te wachten. Dus voor vandaag waren we erop voorbereid dat we op Hemelvaartsdag waarschijnlijk geen boodschappen konden doen. Maar je raadt het al, niks aan de hand, alles was open. Nu is het komend weekend Bank Holiday in Engeland, dat wil zeggen dat de Britten een lang weekend hebben en maandag (de laatste maandag in mei) in elk geval veel organisaties, scholen en bedrijven gesloten zijn. Winkels hebben aangepaste openingstijden, maar ik hoef me geen zorgen te maken, want zelfs de aangepaste openingstijden zijn altijd nog een stuk ruimer dan in Nederland.
De stad Arundel heeft een prachtig kasteel, maar dat hebben we alleen aan de buitenkant gefotografeerd. We hebben eergisteren al de Abdij van Battle bezocht en we hebben ons voorgenomen om niet elke kerk en elk kasteel dat we tegenkomen te gaan bezoeken. Deze vakantie willen we voornamelijk van de natuur van Devon en Cornwall gaan genieten. Daarom hebben we vandaag de onwaarschijnlijke afstand van 174 km afgelegd om op onze manier lekker op te schieten. 😉
We staan nu op een prachtig campinkje, helemaal alleen, terwijl we gewaarschuwd werden dat het i.v.m. het lange weekend wel eens moeilijk zou worden om een kampeerplek te vinden. Dat hebben we weer goed voor elkaar!
Vrijdag 27 mei 2017
Route: Weymouth, Dorchester, Yeovil, Taunton, Minehead, Porlock. Totaal 142 km.
Ik heb ruim honderd kilometer gereden. Op zich viel het links rijden mee, maar ik blijf erbij dat autorijden niet mijn hobby is. Ik voel het schakelen niet aan met al die heuvels. Ik probeer het goed te doen, maar Ton moet regelmatig zeggen dat ik in de verkeerde versnelling rijd. Dan baal ik zo ongelofelijk van mezelf! Leer ik het dan nooit? Waarschijnlijk niet; ik moet het maar gewoon accepteren, klaar. Ik heb andere kwaliteiten…
We staan op de prachtigste plek van Devon; tenminste ik kan me niet voorstellen dat we nog iets mooiers zullen vinden! We staan op de hei met uitzicht op de Porlock Bay. Aan de overkant van deze baai zien we Wales liggen. Dit is een gratis camperplaats, waar vanmiddag een ijswagen stond (met verrukkelijk ijs!). Er kwamen veel dagjesmensen langs die van het uitzicht kwamen genieten en een ijsje eten, maar vanaf een uur of zes stonden we hier alleen. Wat wil een mens nog meer; je huisje bij je met een prachtig uitzicht, mooi weer, alleen staat er erg veel wind, wat de (voor ons) te hoge temperatuur gelukkig enigszins tempert. Bovendien kan ik een behandeling bij de schoonheidsspecialiste overslaan, want door de harde wind met de bijbehorende zandverstuiving, heb ik een gratis peeling!
Zaterdag 27 mei 2017
Route: Porlock, Lynton/Lynmouth, Ilfracombe. Totaal 56 km.
Vannacht hebben we de vreselijkste onweersbui ooit meegemaakt. Ik werd wakker omdat ik dacht dat er iemand met een zaklantaarn in de camper stond te schijnen, wat voor mij natuurlijk een nachtmerrie geweest zou zijn, want we stonden daar helemaal alleen…. Maar, held als ik ben, maakte Ton wakker en die keek naar buiten en het bleek dat aan de horizon een onophoudelijke reeks van weerlicht te zien was. Het waaide of regende nog niet, we hoorden ook nog geen onweer, maar dat duurde niet lang! Mijn hemel, wat een natuurgeweld vond er plaats! Het was kort maar hevig, maar het mooie weer is voorbij.
We zijn toch weer in slaap gevallen en werden wakker in een dichte mist. Wales was aan de overkant niet meer te zien. Dan maar op pad, want ik mag dan wel internet hebben via mijn mobieltje, maar we staan hier in de middle-of-nowhere, zodat ik niet eens bereik heb en ik kan daardoor ook mijn website niet bijwerken; tja, wat moet je dan?
Ons eerste doel was het tweelingstadje Lynton/Lynmouth. Heel erg toeristisch en het grappige was dat we veel mensen tegenkwamen die in korte broek liepen, terwijl de temperatuur niet boven de 13 graden kwam. Maar ja, het is Bank Holiday en gisteren was het warm, dus moet je je zomers kleden! Nou, wij niet; lekker een lange broek, jack en wandelschoenen aan. Heerlijk weertje om iets te ondernemen. Een wandeling door deze twee stadjes, die echter worden gescheiden door een 700 meter steile rotswand. Die hebben we niet beklommen maar ‘genomen’ met de Cliff Railway. In 1890 werd er een kabeltreintje aangelegd dat geheel op de kracht van water werkt. De watertank van de bovenste cabine wordt gevuld tot het maximum. De onderste past het waterniveau aan op het aantal passagiers, zodat de bovenste altijd zwaarder is. De twee cabines passeren elkaar in het midden.
Hierna zijn we naar het stadje Ilfracombe gegaan. Niet een erg bijzonder stadje, maar het heeft wel een bijzonder kunstwerk, nl. een opmerkelijk beeld van een zwangere vrouw met een zwaard, die voor de helft opengewerkt is. Dit beeld is van de kunstenaar Damiën Hirst, vooral bekend door zijn controversiële platina schedel met 8601 diamanten.
Na het bezoek aan dit stadje vonden we het wel weer genoeg voor vandaag. Het water in de camper was op en dat houdt in dat er weer een camping op het programma moet komen. We staan nu op een typisch Engelse camping, zonder enige beschutting, maar met een spiksplinternieuw toiletgebouw met regendouche! Eigenlijk zouden we voor het bedrag dat we hier per nacht betalen, ruim 25 pond, dat is een kleine 30 euro, het liefst drie keer onder de (regen)douche gaan staan, maar dat is nou ook weer tegen ons principe, maar onze watertank is weer vol!
