Week 23 – 2014
Zondag 1 juni 2014
Route: Lublin, Krasnik, Lagow, Bodzentyn. Totaal 216 km.
Volgens mij begint Ton ervan te balen dat ik zo vaak achter het stuur zit, want vanmorgen werd er heel ondemocratisch door hem besloten dat hij zou beginnen met rijden zodat hij in elk geval zijn kilometers kon maken. 😉
Op naar het zuiden van Polen, want we willen nu toch wel eens een keer een wat spectaculairder landschap zien. En ja hoor, na zo’n 125 km zagen we in de verte bergen opdoemen. En omdat ik inmiddels aan het rijden was, moest ik er nu toch aan geloven om te schakelen als we stijgen of dalen. Schakelen is nooit mijn sterke kant geweest (tenminste in een auto…..) maar na wat aanwijzingen van Ton begin ik het volgens mij te leren.
Bij de SVR-campingadressen die we voor Polen hadden gedownload, stond een adresje van Nederlanders met een fokkerij van Shetland Pony’s die ook vier kampeerplekjes hadden. Na weer veel zoeken en vragen, nu gelukkig met een adres om te laten zien, vonden we uiteindelijk de juiste plek. We staan nu in een boomgaard en de uiterst vriendelijke (Nederlandse) eigenaren hebben ons uitgenodigd om morgenochtend (héél erg) vroeg met hen mee te gaan naar een paardenmarkt. We hebben er erg veel zin in om een oorspronkelijk stukje Polen (met Nederlandse uitleg) te zien waar je anders als toerist niet gauw zult komen.
Maandag 2 juni 2014
Route: Bodzentyn, Opatow, Sandomierz, Nisko, Przemysl. Totaal 252 km.
Gisteravond mocht ik de wasmachine gebruiken van de campingeigenaar :-))) en mijn wasje wapperde lekker in de wind. Vanochtend om 4.50 uur werd ik wakker van de regen (die niet voorspeld was) en wat doe je dan als je zo’n piepklein campertje hebt? Je staat onmiddellijk op om de (water)schade te beperken. Helaas bleef het regenen, zodat de paardenmarkt een troosteloze bedoening was, maar toch leuk om eens meegemaakt te hebben. Er werden niet alleen paarden verhandeld maar ook allerlei paardenattributen, zoals teugels en zadels. Verder kippen, hanen, ganzen en héél veel kuikentjes in diverse soorten en maten, die bovenop elkaar zaten, maar ja, misschien konden die pas geboren kuikentjes elkaar een beetje warm houden want het was echt koud! Ik moest ook wel even slikken toen ik iemand zag zeulen met een net waarin zeker tien levende kippen gepropt waren……. Onze Partij voor de Dieren zou zich hier zeker nuttig kunnen maken!
We waren van plan om vandaag een dagje op deze camping te blijven, maar er viel zo’n vieze motregen die de hele dag door zou gaan. Daarom besloten we om toch maar te vertrekken en er een reisdag van te maken. Op aanraden van de campingeigenaar gingen we onderweg de steden Sandomierz en Przemysl bezoeken. Omdat we vanmorgen zo onmenselijk vroeg op waren vanwege de paardenmarkt, reden we nog vóór half tien weg. Sandomierz is een erg mooi stadje, maar de regen zorgde ervoor dat we er niet al te lang hebben rondgekeken. Het zijn hier trouwens volgens ons de nationale schoolreisjesweken. In elke stad waar we tot nu toe geweest zijn, lopen hele hordes schoolklassen, variërend in leeftijd van vier (!!) tot achttien jaar en alles loopt zeer gedisciplineerd in de rij. Dat hoef je in Nederland echt niet te proberen!
Dinsdag 3 juni 2014
Route: Przemysl, Sanok, Dobra. Totaal 98 km.
Na een week bewolking en lage temperaturen (van 10 tot 12 graden) en gisteren zelfs een hele regendag, konden we vandaag weer van de zon genieten. We begonnen vanmorgen met een bezoek aan de stad Przemysl (ik doe geen pogingen meer om de namen van de steden uit te spreken…). Het historische centrum van de stad is heel goed bewaard gebleven en er staan maar liefst zeven kerken die boven het centrum uitsteken, waarvan één de prachtige kathedraal is. Toen we er vanmorgen langs liepen stonden er kinderen in uniform met vaandels voor de deur van de kathedraal te wachten en de kerk zat helemaal vol met voornamelijk schoolkinderen. We zijn naar binnen gegaan, want we hadden wel het idee dat er iets bijzonders aan de hand was. Gisteren schreef ik al dat al die hordes schoolkinderen die in de steden rondliepen zo gedisciplineerd waren, maar wat we vanmorgen zagen, daar sloegen we helemaal steil van achterover. Al die honderden schoolkinderen zaten doodstil te wachten totdat de kerkdienst zou beginnen, ze fluisterden zelfs niet eens met elkaar! Het bleek een kerkdienst te zijn ter ere van een overleden priester en de dienst werd geleid door de aartsbisschop van Polen. Hebben we die ook eens gezien.
Hierna hebben we in het stadje Sanok een openluchtmuseum bezocht. In dit museum zijn kerkjes, berghutten en een hele dorpsstraat bijeengebracht om een natuurgetrouw beeld van het leven in deze omgeving in de 18e en 19e eeuw te geven. Het was nog geen hoogseizoen, een doordeweekse dag en doodstil. We kregen daarom wél alle aandacht van de gidsen die in de kleding van die tijd liepen, want ze waren waarschijnlijk blij dat er een paar bezoekers waren. Er werden zelfs afgesloten woningen speciaal voor ons opengedaan!
Aan het eind van de middag vonden we een camping die tot nu toe de nummer één van deze vakantie is. Het ligt prachtig aan een riviertje en we hebben een mooi uitzicht op de omgeving. De sanitaire voorzieningen zijn ook nog eens een keer schoon en (bijna) heel en er is zelfs een hele luxe massagedouche, dus ons hoor je niet klagen!
Woensdag 4 juni 2014
Route: Dobra, Sanok, Lesko, Ustrzyki Doine, Ustrzyki Gorne. Totaal 109 km.
De luxe massagedouche waar ik me zo op verheugd had vanmorgen, was nogal een teleurstelling! Moet je je voorstellen, een douchecabine met een gewone handdouche, een regendouche en nog verschillende in de muur gemonteerde douchemondjes, dat belooft wat, toch? Er zaten echter twee heel vreemde bedieningsknoppen, geen gebruiksaanwijzing, niet eens in het Pools, laat staan in het Engels of Duits. Het water was óf ijskoud, óf kokend heet; een tussenliggend niveau heb ik niet kunnen vinden. De shampoo uit mijn haar maar uitgespoeld met koud water en toen kreeg ik van pure ellende ook nog shampoo in mijn ogen. Uiteindelijk heb ik een lauwachtige stand gevonden, maar jullie begrijpen wel dat ik er niet lang onder heb gestaan……
Om negen uur vertrokken we weer en het landschap waar we doorheen reden was adembenemend mooi! Ik durf niet te rijden vanwege de smalle bergweggetjes met de talloze haarspeldbochten, dus Ton kan weer vol aan de bak! We eindigden vandaag op een camping tegen de grens met Oekraïne in het uiterste zuidoostelijke puntje van Polen. Morgen gaan we een dagtocht lopen door de bossen naar de hoogvlaktes van dit prachtige gebied.
Donderdag 5 juni 2014
Het was prachtig weer vanmorgen, ideaal voor onze dagtocht naar de hoogvlakte van het Bieszczadzki Nationaal Park. We vertrokken vanmorgen om kwart over negen en het was een hele klus om boven te komen. De tocht was in totaal “slechts” 2 x 6 km maar we stegen van 652 meter naar 1224 meter, dat is 572 meter, een gemiddeld stijgingspercentage van ongeveer 10%. Terug moesten we dit percentage dalen, je raakt dan wel niet buiten adem maar mijn knieën protesteerden hevig. Gelukkig hadden we onze nordic-walkingstokken mee, want we hebben wel geleerd van de afdaling vorig jaar van de berg Snowdon in Wales van 1085 meter; ik heb toen bijna vier dagen niet kunnen lopen van de spierpijn. Maar toen lieten we ons naar boven brengen door een treintje en nu zijn we dus 572 meter gestegen én gedaald. Ik vind dit dus weer een hele prestatie van mezelf! Het staat niet in verhouding tot Sabine, Ewald, Sylvia en Paul die vandaag meerdere keren de Alpe d’Huzes hebben beklommen op hun fiets, maar ik ben ook trots.
Toen we boven waren hadden we een spectaculair uitzicht over de bergen en heel diep in de verte zagen we de camping liggen met onze camper als een speldenprikje. Terug op de camping ben ik in mijn stoel geploft om er het eerste half uur niet meer uit te komen. Ik was kapot!
Vanavond gaan we in het nabijgelegen dorpje in een restaurantje eten. Wat we begrepen van het uithangbord hebben ze daar regionale gerechten. Helaas weten we niet wat “kaas” is in het Pools, dus hopelijk heeft Ton het vanavond ook nog naar zijn zin…….
Vrijdag 6 juni 2014
Route: Ustrzyki Gorne, Cisna, Komancza, Dukla, Gorlice, Nowy Sacz. Totaal 198 km.
Voordat we gisteravond naar het dorpje zouden lopen om ergens te gaan eten, barstte er opeens een enorme onweersbui los. Even later begon de zon alweer te schijnen, waardoor er een prachtige regenboog tevoorschijn kwam. We zijn er trouwens in geslaagd om een kaasloze maaltijd voor Ton te bestellen, alhoewel een van de klanten ons een vertaling van de menukaart moest geven. Het personeel sprak alleen maar Pools.
Vandaag hebben we er een rustig reisdagje van gemaakt, want mijn spieren hadden een rustdag nodig na de pittige wandeling van gisteren. Het was een prachtige tocht langs de Slowaakse grens. Mooie vergezichten, met loofbomen begroeide bergen afgewisseld door dorpjes die er toch een stuk verzorgder uitzien dan in het noorden en oosten van Polen. Of dit nu een welvarender deel van Polen is weten we niet; het is jammer dat je niet in contact komt met mensen die Engels of Duits spreken. Alhoewel op de camping waar we nu staan waren drie Poolse mannen aan het barbecueën en één van hen sprak een paar woordjes Duits en kwam vragen of we soms een glaasje wodka kwamen drinken. Ze hadden echter zelf nogal diep in hun flessen (!!) wodka gekeken. Ik heb dit aanbod toch maar vriendelijk afgewezen…..
Zaterdag 7 juni 2014
Het fijne van onze manier van vakantie houden is, dat je plannen ter plekke kunt wijzigen. Mijn spieren hebben toch behoorlijk te lijden gehad van onze “monstertocht” van eergisteren. Vandaag wilden we eigenlijk een bezoek brengen aan de zoutmijnen, maar daar moet je 394 treden naar beneden afdalen en dat zouden mijn kuitspieren echt niet aangekund hebben. We hebben dit bezoek dus maar een dagje uitgesteld en vandaag (voor de verandering) een openluchtmuseum bezocht dat op 2,5 km afstand van de camping ligt. Deze wandeling was al een hele aanslag op mijn beenspieren, maar een tube Advil heeft wel wat verlichting gegeven.
Dit openluchtmuseum gaf min of meer hetzelfde beeld van het leven tussen de 19e en 20ste eeuw als het museum dat we van de week bezochten. Alle huizen, schuren en kerkjes waren origineel en hier in dit prachtige park opnieuw opgebouwd. Het was alleen jammer dat een aantal medewerkers van dit museum alleen Pools spraken en niet begrepen dat het voor ons echt geen verschil maakt als je harder gaat praten….
