Week 23 – 2017
Zondag 4 juni 2017
Vanaf de mooie camping in St.Buryan, zijn we met openbaar vervoer naar Land’s End gegaan. We hadden gelezen dat het heel erg druk zou zijn en het is zondag en nog zo’n drama als gisteren met het vastlopen in smalle straatjes op zoek naar een parkeerplaats, wilden we voorkomen. Dit was in elk geval voor mij héél relaxt! De buschauffeur scheurde over de smalle kronkelige weggetjes; als Ton zo gereden had, was ik uitgestapt, maar zij hebben ervaring zullen we maar zeggen.
Vanmorgen regende het, maar het klaarde snel op. We denken dat veel mensen zich hebben laten weerhouden door het weer, want het was héél erg rustig op Land’s End. Niets van de kermisachtige taferelen waar we voor gewaarschuwd waren. Op zich stelt Land’s End niet veel voor. Je hebt er mooie natuur, maar dit landschap vind je op veel plekken langs de kust van Engeland. Het is toch echt het idee dat je op het uiterste puntje van het Britse eiland staat. Commercieel wordt het hier natuurlijk behoorlijk uitgebuit door restaurantjes, souvenirwinkeltjes, een fotograaf die je voor een behoorlijk bedrag onder de wegwijzer van Land’s End fotografeert. Jouw woonplaats wordt in losse letters op één van de wegwijzers geplaatst met de afstand in mijlen, enz. enz.
Inmiddels hebben we al heel wat uiterste punten van Europa gezien. Vandaag het meest zuid-westelijke puntje van Engeland, Land’s End. Een paar jaar geleden het meest noord-oostelijke puntje van het Verenigd Koninkrijk, nl. John O’Groats in Schotland. We zijn op de Noordkaap in Noorwegen geweest en het meest zuid-westelijke puntje van het vasteland van Europa, nl. Lagos in Portugal. Gibraltar staat nog op ons verlanglijstje, maar we schieten al op!
Maandag 5 juni 2017
Route: St.Buryan, Penzance, St.Michael’s Mount,Lizard, Penryn. Totaal 85 km.
In Engeland doen ze volgens mij helemaal niets aan Pinksteren. Gisteren, op 1e Pinksterdag merkten we er al niets van, want de winkels zijn hier toch op zondag open, maar 2e Pinksterdag kennen ze al helemaal niet, want alle werklui waren gewoon aan het werk.
Het is hier niet zulk mooi weer als in Nederland en dan druk ik me nog voorzichtig uit. Tot nu toe was het weer prima, maar vandaag hebben we minimaal windkracht tien en sinds vanmiddag kwamen er ook nog slagregens bij.
Vanmorgen zijn we eerst naar St. Michael’s Mount gegaan. Dat is een rots in zee, waar een burcht op gebouwd is. Als het laag water is, kun je er naar toe lopen, maar wij waren er met vloed en hebben toen maar een heerlijke wandeling over het strand gemaakt en zag ik eindelijk ook kitesurfers, die met die harde storm de dag van hun leven hadden!
Hierna zijn we op weg gegaan naar Lizard Point, het zuidelijkste puntje van Cornwall. We wilden helemaal met de camper gaan, maar er stond een waarschuwingsbord dat de weg niet geschikt was voor touringcars. Wij hebben wel geen touringcar, maar we zijn wijs geworden en als er zo’n bord staat, bedenken we ons wel twee keer. Dus de camper geparkeerd, wandelschoenen en regenjack aan en op weg. Inmiddels was het gaan regenen, maar wij zijn niet van suiker. De storm werd minimaal windkracht tien en de regen deed gewoon zeer in je gezicht. Op een gegeven ogenblik waaide ik echt bijna om en toen zijn we maar teruggegaan; het was niet verantwoord om op dit kustpad verder te lopen. We zijn echt nog nooit zó nat geweest! Nu staan we op een camping en hebben de kachel aan en onze drijfnatte kleren hangen te drogen.
Dinsdag 6 juni 2017
Route: Penryn, Falmouth. Totaal 21 km.
De harde storm is nog niet gaan liggen, maar het was zonnig; heerlijk weer om iets te ondernemen. We dachten aan een boottochtje….. Oké, niet veel mensen wagen zich op het water met die hoge golven, maar de ferry van de P&R-plaats naar het centrum van Falmouth aan de overkant van de baai werd niet uit de vaart genomen; verantwoord dus. Ik ben blij dat ik krullen van mezelf heb, want een permanentje zou deze boottocht niet hebben overleefd…
Het centrum van Falmouth is levendig en gezellig, met veel aparte winkeltjes en restaurantjes, maar ons hoofddoel vandaag was Pendennis Castle. Ik vind het meer een fort dan een kasteel, want gelegen op een strategisch punt aan de baai van Falmouth, heeft het vier eeuwen lang met kanonnen en afweergeschut Engeland beschermd tegen vijandige invasies van o.a. Spanje en Frankrijk. Het is gebouwd halverwege de zestiende eeuw in opdracht van Henry VIII (je weet wel van die zes vrouwen…) en het heeft er ook voor gezorgd dat tijdens de Eerste en Tweede Wereldoorlog het de Duitsers moeilijk werd gemaakt. Al met al heeft Pendennis Castle zijn geld wel opgebracht, temeer omdat het tegenwoordig een toeristische attractie is die ook weer geld in het laatje brengt.
De vlag die je op de foto hiernaast op het kasteel halfstok ziet hangen, is vanwege de herdenking van de aanslag in Londen van drie dagen geleden.
Woensdag 7 juni 2017
Route: Falmouth, Truro, Tywardreath. Totaal 50 km.
We hebben niet zoveel bijzonders gedaan vandaag. De wind is gaan liggen, er schijnt af en toe een zonnetje en het is dus mooi weer om een stadsbezoek aan Truro te brengen. We waren van plan om deze vakantie niet elk kasteel en kerk te bezoeken, maar voornamelijk voor de natuur van Devon en Cornwall te gaan, maar van voornemens kun je afwijken. Gisteren dus een kasteel en vandaag de kathedraal van Truro. Het is de enige kathedraal in Cornwall. Voordat Truro een bisschoppelijke stad werd had het een kerk, St. Mary’s Church uit 1259, die men niet wilde afbreken en een gedeelte ervan is in de huidige kathedraal geïntegreerd. De bouw heeft 30 jaar geduurd, van 1880 tot 1910. Binnen staat er een maquette van de kathedraal die gemaakt is van 43.000 lucifers en het heeft de maker 1600 uur gekost om dit schaalmodel (1:72) te maken!
Donderdag 8 juni 2017
Route: Tywardreath, Liskeard, Tavistock, Two Bridges, Sigford. Totaal 99 km.
De Verdwenen Tuinen van Heligan hadden we op het programma staan voor vandaag. Deze tuinen zijn vanaf 1770 aangelegd maar sinds 1920 in verval geraakt. De Nederlander (!!) Tim Smit heeft de vervallen tuinen herontdekt en heeft vanaf 1990 samen met een groep geïnteresseerden de tuinen weer tot leven gewekt. Je schijnt aan een dag niet genoeg te hebben om alle plantensoorten, vijvers en sculpturen te bewonderen. Helaas regende en stormde het weer hevig en om dan de dag buiten door te brengen zagen we toch niet zitten. De weersvooruitzichten in deze omgeving voor de komende dagen beloven ook niet veel goeds, daarom hebben we besloten om maar alvast wat oostwaarts te trekken. Om jullie toch een idee te geven wat wij vandaag jammer genoeg allemaal gemist hebben, plaats ik hier de link naar de Lost Gardens of Heligan.
Om de Britse verkiezingen konden we niet heen natuurlijk, alhoewel er vóór de verkiezingen in Nederland toch meer uiterlijk vertoon is d.m.v. verkiezingsposters. Die zie je hier nauwelijks. Hooguit bescheiden bordjes in tuinen, ter grootte van “huis-te-koop” borden en dan alleen maar van de drie partijen Conservatives, Labour en de Lib-Dems en niet van kleine partijen, want die heb je hier toch ook. Ik vond het leuk om een verkiezingslokaal van buiten te fotograferen (binnen mocht uiteraard niet); het zag er zó vrolijk uit met al die vlaggetjes! Ik sprak ook met wat mensen die mopperend naar buiten kwamen omdat ze nu helemaal niet meer wisten welke partij ze moesten kiezen. Ze voelen zich erg onzeker door de onheilstijdingen die politici van de verschillende partijen in het vooruitzicht stellen over wat er zal gebeuren als ze uit de EU stappen of juist niet.
Onderweg reden we door het Dartmoor National Park. Het moet een prachtig gebied zijn hoog gelegen, maar daardoor was het vandaag heel erg mistig door de regen, we hadden soms maar honderd meter zicht. Op de weggetjes loopt veel vee, zoals zwarte koeien, zwartkopschapen en paarden. Dat was uitkijken geblazen. We zagen ook een mevrouw die probeerde een groepje ganzen te weerhouden om een drukke weg over te steken; tevergeefs, daarom hield ze het verkeer maar tegen…
Vrijdag 9 juni 2017
Route: Sigford, Two Bridges, Moretonhampstead, Bovey Tracey, Dawlish. Totaal 89 km.
Heb ik eindelijk onbeperkt internet in het buitenland, maar dan moet je niet in de middle-of-nowhere op een piepklein campinkje zonder bereik gaan staan, zoals gisteravond. Ik, die bovengemiddeld geïnteresseerd ben in de Britse politiek, was zó blij dat ik op mijn mobiel alles zou kunnen volgen, moest vanmorgen om acht uur de radio aanzetten om de uitslag van de verkiezingen te kunnen horen. Dat was ik niet meer gewend; hoezo verslaafd aan internet…
Omdat vanmorgen het zonnetje scheen, zijn we weer teruggegaan naar het Dartmoor National Park. We vonden het zó zonde dat we gisteren bijna niets van het gebied hadden gezien. Hier hebben we geen minuut spijt van gehad, want wat is dit een prachtig gebied! Het heeft veel weg van de Hardanger Vidda in Noorwegen, alleen minder ruig en niet zo desolaat. Je komt onderweg piepkleine dorpjes tegen die ook allemaal een pub hebben en die vind je natuurlijk niet op de Hardanger.
Zaterdag 10 juni 2017
Route: Dawlish, Exeter, Lyme Regis, Charmouth. Totaal 74 km.
Dit was niet de beste dag van onze vakantie. Gisteren werd er mooi weer beloofd en we zouden een dagje op deze camping blijven en daarvandaan een mooie wandeling gaan maken. Het eerste probleem was dat het regende, maar dat was nog niet het ergste. Op weg naar de douche ben ik languit gevallen op een ongelijk grindpad. Dat was waarschijnlijk ook de oorzaak dat ik zwikte of zoiets, maar ik vloog languit, knieën en handen geschaafd, maar ik viel ook op mijn gezicht. Kapotte neus, dikke lip, maar mijn bril was nog heel en ik heb ook al mijn tanden nog… Tel je zegeningen; en nee, ik heb geen selfie gemaakt. 😉
We zijn dus maar gaan inpakken, want wandelen zag ik toen al helemaal niet meer zitten. Op mijn weerapp had ik gezien dat het in Southampton zonnig zou zijn. We zijn daarom een flink stuk oostelijker gereden, ja, ja, 74 km in totaal; nog lang niet in Southampton, maar we komen er wel! In de gezellige badplaats Lyme Regis zijn we even gaan uitwaaien en zagen we een meeuw op zijn/haar nest. Als je goed kijkt op de tweede foto, zie je het ei liggen tussen zijn pootjes toen hij zich even ging uitrekken. Je moet ook wel stijf worden van al dat gebroed!
