Week 24 – 2014
Zondag 8 juni 2014
Route: Nowy Sacz, Brzesko, Wieliczka. Totaal 98 km.
Wat een geluk dat we niet gisteren naar de zoutmijnen zijn gegaan. Ik had in de reisgids gelezen dat je 394 treden naar beneden moest lopen. Nou, dat was slechts tot level 1, want in totaal zijn we drie levels naar beneden gegaan, tot 145 meter onder de grond en dat waren dus 845 treden! Dit voelde vandaag ook nog niet erg fijn, maar gisteren was me dat echt niet gelukt en terug kun je ook niet als je eenmaal begonnen bent. Naar boven gingen we gelukkig wel met de lift.
Maar wat was het indrukwekkend! Deze zoutmijnen zijn in gebruik sinds de 13eeeuw en hebben een totale schachtlengte van 250 km. Wij hebben vandaag slechts één procent hiervan gezien en de rondleiding duurde in totaal drie uur! We hebben twintig “kamers” in de mijn bezocht (uitgehouwen ruimtes waar zout gewonnen werd) en in die kamers staan levensgrote zoutsculpturen die in de loop der tijd door de mijnwerkers in hun vrije tijd gemaakt zijn. Dit zijn beelden van o.a. Copernicus, Goethe en ook hier in de zoutmijnen vind je natuurlijk Paus Johannes Paulus II, de van oorsprong Poolse paus. Maar het mooiste van alles was de Koningskapel. Dit is een ruimte in de mijn van minstens 100 meter lang en 30 meter hoog met kroonluchters gemaakt van zoutkristallen en in de wanden zoutsculpturen van b.v. het Laatste Avondmaal, een prachtige kerststal, Maria, Jozef en het kindje Jezus, enz. enz. Je wist gewoon niet waar je kijken moest! Toen begon er ook nog een groep een religieus lied te zingen (of dit nu spontaan was of dat het de bedoeling was weet ik niet), maar juist in deze kapel werden mijn ogen toch wel enigszins vochtig….. In een andere ruimte was een zoutmeer met daaromheen een balustrade. In deze ruimte zagen we een prachtige lichtshow op de muziek van Chopin en op de achtergrond het geluid van mijnwerkers. En zo viel je van de ene verbazing in de andere.
Dit bezoek aan deze mijn was zo’n bijzondere ervaring, dat ik me nu écht voorgenomen heb om nooit meer een grot of een mijn te bezoeken. Met mijn ietwat claustrofobische aanleg is een bezoek aan dit soort ondergrondse activiteiten niet echt mijn hobby, maar dit was zó mooi en bijzonder dat het nooit meer overtroffen kan worden. Ik heb dus nu een geweldig argument om nooit meer “ondergronds” te gaan!
Maandag 9 juni 2014
Route: Wieliczka, Krakow. Totaal 16 km.
Vorige week viel het ons al op dat Hemelvaartsdag in Polen niet gevierd wordt, maar Tweede Pinksterdag doen ze hier ook niet aan. Iedereen ging vandaag gewoon aan het werk en naar school en we zaten vanmorgen rond half negen goed vast in de file naar Krakow.
Mijn gps deed vanmorgen goed dienst om onze nieuwe camperplaats bij Krakow te vinden. Als echte Nederlanders hadden we natuurlijk geen kaart voor de TomTom voor die ene vakantie naar Polen gekocht, maar met de coördinaten uit de campergids bracht mijn gps’je ons precies op de plaats van bestemming. We staan nu in de tuin van een pensionnetje met een prachtig uitzicht over de skyline van Krakow. We waren hier vanmorgen al om tien uur en met de bus en een tram zaten we binnen het uur in het centrum van Krakow waar we met een hop-on/hop-off bus de stad ruwweg hebben verkend. Vandaag hebben we alleen ge-hop-ond en morgen gaan we ook hop-offen op verschillende interessante plaatsen, want Krakow is prachtig en heeft een hele interessante geschiedenis. Maar daarover morgen meer (moet ik me zo nog in verdiepen…. ;-))
Dinsdag 10 juni 2014
Toen we vanmorgen met de bus en de tram voor ons tweede bezoek naar Krakow wilden gaan, bood de zoon van de campingeigenaar ons een lift aan naar de stad en omdat hij goed Engels sprak, kwamen we eindelijk eens wat meer te weten over het leven hier. Wat wij dachten klopte, nl. dat het oosten van Polen, kleurlozer, slechter onderhouden en minder welvarend is dan het zuiden en westen. Volgens hem komt dat omdat het oosten vroeger communistisch was en onder Russisch bewind stond, terwijl het westen tot aan Poznan bij Duitsland heeft gehoord en het zuiden een Pruisische en Oostenrijkse geschiedenis heeft.
Krakow is vroeger de hoofdstad van Polen geweest en heeft binnen zijn grenzen meer dan 6000 historische gebouwen en monumenten. In 1978 kwam Krakow als eerste Europese stad met zijn gebouwen op de Unesco-lijst van de belangrijkste cultuurobjecten ter wereld. We zouden dus ons hart weer kunnen ophalen vandaag, ware het niet dat de temperatuur veel te hoog is voor een uitgebreide stadswandeling. Daarom hebben we het rustig aan gedaan met een bezoek aan de Joodse wijk Kazimierz waarna we via de markt naar de stadspoort liepen. Eigenlijk wilden we nog een bezoek aan het kasteel Wawel brengen, maar het was zó zinderend heet, dat we dat maar voor gezien hielden. Ik schreef al eerder dat je overal beelden, schilderijen, rotonde- en straatnamen van de Poolse Paus Johannes Paulus II ziet. Vandaag zagen we een boekwinkel waar de hele etalage vol stond met boeken over “hun” Jana Pawla II.
Ik heb vanmiddag nog wel opgesloten gezeten in een toilet van het restaurant waar we gingen lunchen. Niet zo gek hoor, want we zijn nu ruim drie weken in Polen en we hebben nog geen camping, winkel of restaurant gehad waar alles technisch gezien in orde was. Niets wordt fatsoenlijk onderhouden hier. Deuren die zo uitgezet zijn dat ze niet sluiten, toiletten die niet goed doorspoelen, wastafels zonder kraan (!!), douches waarvan de deur niet op slot kan en waar de haakjes om je kleren op te hangen afgebroken zijn en dan vandaag een slot van een wc-deur die niet meer openging! Na verschillende keren tevergeefs geprobeerd het slot te openen, heb ik Ton maar opgebeld met het verzoek om me te komen bevrijden. Hij zat hooguit tien meter verderop in het restaurant, maar mijn telefoontje (met een omweg via Nederland!) bracht uitkomst! Hij had zijn mobiel gelukkig aanstaan en de accu was niet leeg, dus met behulp van de sleutel van de camper heeft hij van de buitenkant het slot open kunnen maken. Phew, ik kon er weer uit!!!!
Woensdag 11 juni 2014
Route: Krakow, Mogliany, Wadowice, Oswiecim. Totaal 81 km.
Vandaag zijn we naar Auschwitz en Birkenau geweest. Ik ben er nog helemaal stil en ontdaan van. Je gaat er van uit dat je alles over dit vernietigingskamp al in documentaires en films hebt gezien, maar als je daar zelf loopt en van de gids de details hoort en met eigen ogen de omstandigheden ziet waarin mensen hier als beesten zijn behandeld en vernietigd, dan gaat dit echt je verstand te boven. Toen ik hier rondliep en me voorstelde hoeveel angst en wanhoop hier geheerst heeft en hoeveel tranen er gevloeid moeten hebben,kreeg ik de brok in mijn keel niet weggeslikt. Het is onvoorstelbaar wat de nazi’s hier hebben aangericht in dit grootste van hun vernietigingskampen. Ik dacht altijd dat het voornamelijk joden en zigeuners waren die hier omgebracht zijn, maar het waren ook niet-joodse Polen, Tsjechen, Hongaren en Russen die hier zijn omgekomen. De gids vertelde dat de reden hiervoor was, dat deze Slavische volkeren moesten verdwijnen om ruimte te maken voor Duitsers die de inwoners zouden worden van het nieuwe, grote Duitsland.
Hier in Auschwitz en Birkenau zijn anderhalf miljoen mensen, voornamelijk joden, vermoord in de gaskamers. Maar er zijn hier ook medische experimenten op mensen uitgevoerd en massasterilisaties en er waren martelkamers en mensen werden uitgehongerd en opgehangen en geëxecuteerd. In de drieënhalfuur durende rondleiding hebben we zó ontzettend veel verschrikkelijke dingen gehoord en gezien dat ik hier pagina’s over vol zou kunnen schrijven, maar ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat als je ooit in het zuiden van Polen bent, dan zou je hier naar toe moeten gaan als eerbetoon en ter nagedachtenis aan de anderhalf miljoen mensen die hier zijn omgebracht.
Donderdag 12 juni 2014
Route: Oswiecim, Wadowice, Nowy Targ, Vysoké Tatry (Slowakije). Totaal 185 km.
Hier houd ik nu zo van! Op de kaart kijken en bedenken dat als je naar het Tatragebergte (een deel van de Karpaten) gaat, je net zo goed een extra landje kunt meepikken, omdat het op de grens van Polen en Slowakije blijkt te liggen. Maar ja, we hebben ons niet op dit land voorbereid en als je dan net over de grens in Slowakije aankomt en aan de eigenaar van de camperplaats vraagt waar de dichtstbijzijnde pinautomaat is om Slowaakse kronen te pinnen, dan voel je je wel heel erg blond als hij antwoordt dat ze in Slowakije al sinds 2009 de Euro hebben…..
We staan dus nu in Slowakije met uitzicht op een 2634 meter hoge berg waar nog sneeuw op ligt. Morgen willen we met een kabelbaan deze berg op en dan naar beneden lopen. Mijn spieren zijn hier (hoop ik) wel weer toe in staat en daarna zie ik wel weer; deze ervaring wil ik me niet laten ontgaan!
Vrijdag 13 juni 2014
Op vrijdag de 13e met een kabelbaan een berg op van 2634 meter is al een risico, maar dan ook nog bedenken dat je naar beneden gaat lopen terwijl je dat vorig jaar op Mount Snowdon in Wales nou niet echt goed bevallen was, is niet verstandig. We zagen bovendien hoe slecht begaanbaar het pad was en zijn daarom zowel naar boven als naar beneden met de kabelbaan gegaan.
Het was in één woord fantastisch!!!!!! Het uitzicht op de bergen en rotsen was fenomenaal en op sommige plekken lag er nog een sneeuwlaag van zeker een meter dik. Je kon kilometers ver kijken en je zag in de verte overal dorpjes en valleien liggen. Je voelde je ontzettend nietig in die kleine cabine die als een mier tegen de rotsen omhoog kroop. Het was een tocht in drie etappes; steeds moest je overstappen in een andere kabelbaan en de laatste etappe was uiteraard het spectaculairst. Het weer werkte geweldig mee; het was niet helemaal helder, maar op het moment dat we helemaal op de top waren, zaten we gelukkig niet in een wolk, want dat gebeurde toch nog wel af en toe vandaag en dat zou eeuwig zonde zijn geweest!
Zaterdag 14 juni 2014
Route: Tatranska Lomnica (Vysoké Tatry), Liptovski Mykolas, Zuberec, Zakopane. Totaal 163 km.
Er zijn geen wegen dóór het Tatragebergte om weer van de Slowaakse naar de Poolse kant te rijden. Misschien zijn er bergpaadjes, maar die zullen wel zo klein zijn dat ze in elk geval niet op onze kaart staan. We zijn daarom vanmorgen helemaal om dit gebergte heen gereden om weer in Polen uit te komen. Wat een schitterend gebied is dit toch! Je ziet de besneeuwde bergtoppen maar daarvoor liggen groene weiden met groepjes loof- en dennenbomen, weer totaal anders dan de berggebieden in Noorwegen en de Pyreneeën. Hier en daar kom je stukken tegen met als luciferhoutjes afgeknapte bomen. We denken dat er hier van de winter een lawine overheen is geraasd.
Aan de Poolse kant van het gebergte aangekomen, gingen we op zoek naar een camping. Nu liggen die in Polen niet voor het opscheppen, maar in het toeristische Zakopane zagen we opeens een bordje met ‘camping 700 meter’. Nou dat viel niet tegen, tenminste wat de afstand betreft, want toen ik de “receptie” binnenkwam zat er in een piepklein huiskamertje een hele viezige vrouw achter een bureau. Ze sprak uiteraard alleen Pools, maar schreef op een briefje dat het 40 zloty (10 euro) kostte. Ze wees in de richting waar we konden staan, maar daar aangekomen zagen we alleen een piepklein kapot stukje grasveld vlak voor hele armoedige (vakantie)huisjes. Ton ging op zoek naar de toiletten en douches en kwam terug en zei dat hij hier niet wilde staan! Nou dat wil wat zeggen hoor, want als ik een camping vies vind, dan vindt hij het meestal nog wel meevallen. Ik hoefde dus niet eens meer te gaan kijken naar de staat van het sanitair en ging proberen mijn geld terug te halen, wat wonder boven wonder nog lukte ook. Even later vonden we een prachtige camping met schoon sanitair; erg fijn!
