Week 26 – 2012
Zondag 24 juni 2012
Geen route i.v.m. kapot ventiel
Zon op: –.–
Zon onder: –.–
Het is mooi weer! Geen kortebroekenweer, maar lekker om buiten te zijn. Alleen een wandeling gemaakt naar Pajala voor de boodschappen. Dat is wel fijn in Zweden, de winkels zijn ook op zondag open en dat zijn wij in Gouda en Lunteren zeker niet gewend. We zijn zelfs supermarkten bij grote steden tegengekomen die zeven dagen per week van 9.00 – 23.00 uur open waren! Morgenochtend hopen we een garage te vinden die ons ventiel kan maken en dan kunnen we weer verder reizen.
Maandag 25 juni 2012
Route:
Zweden: Pajala, Mujodoslompolo
Finland: Muonio, Palojoensuu, Hetta
Noorwegen: Kautokeino
Totaal 306 km.
Zon op: –.–
Zon onder: –.—
We zijn nu bijna drie weken op vakantie, waarvan drie maandagen. Van deze drie maandagen hebben we er twee om 9.00 uur ’s ochtends bij een garage gestaan. Vanochtend werden we net als twee weken geleden gelijk geholpen, zodat we na twintig minuten weer met een gerepareerde band verder konden rijden. Het ventiel was gescheurd; de monteur trok hem zo kapot. We hebben dus nog geluk gehad dat er nog voldoende lucht in de band bleef zitten, anders had Ton weer een wiel moeten verwisselen! Eindelijk konden we weer verder naar het noorden.
We zijn vandaag zelfs in Noorwegen beland, wat in eerste instantie niet de bedoeling was. We twijfelden al een tijdje of we naar Inari zouden gaan in het noord-oosten van Finland, want eigenlijk vonden we dit te veel uit de route. Maar uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt en zitten we nu in Noorwegen. Het is maar goed dat we een routekaart van heel Scandinavië bij ons hebben, want een gedetailleerde kaart van Noorwegen ligt thuis.
We zijn vandaag heel veel rendieren tegengekomen die we eindelijk ook konden fotograferen. Het wachten is nu nog steeds op een eland! Hopelijk komen we die ook nog tegen, want dat is echt mijn grote wens. Als dat niet lukt in de vrije natuur in Finland, dan moeten we toch maar een elandensafari gaan boeken, alhoewel dat natuurlijk niet zo leuk is als in het “wild”.
Vandaag hebben we ook oeverzwaluwen gezien. We weten niet zeker of het oeverzwaluwen zijn, want ze zaten niet in een oever, maar in een zandberg. We denken dat de werkzaamheden die daar plaatsvonden, stilgelegd zijn vanwege het broeden van deze vogeltjes.
Dinsdag 26 juni 2012
Route:
Noorwegen: Kautokeino, Karasjok
Finland: Karigasniemi, Kaamanen, Inari
Totaal 240 km.
Zon op: –.–
Zon onder: –.–
Het Noorse landschap verschilt behoorlijk van het Zweedse. Het gedeelte van Noorwegen waar we vandaag reden, Finnmark, is niet zo spectaculair als het fjordenlandschap van vorig jaar, maar het is opener dan in Zweden. Daar zijn het voornamelijk bossen en meren, terwijl je hier veel verder kunt kijken. Het deed ons erg aan de Schotse glenns denken.
Vanmiddag zijn we in het Samimuseum in Inari geweest. De officiële naam van de inwoners van Lapland is Saamen. We waren erg onder de indruk van dit museum. Het geeft niet alleen een beeld van de levenswijze van de Saamen in het verleden en het heden, maar er wordt ook uitgebreid ingegaan op het verschijnsel van de twee maanden durende zomerdag in Inari. Van 22 mei tot 22 juli wordt het hier niet donker. Hier kun je zien hoe de planten- en dierenwereld omgaan met dit verschijnsel. Erg indrukwekkend!
Er wordt ook uitgebreid ingegaan op MUGGEN. Niet alleen de mensen hebben hier veel last van, maar ook de rendieren. De muggen worden als natuurlijke “herders” gebruikt, want door de muggen zijn de rendieren makkelijker binnen de hekken te drijven. Voordat het zomer is, leven de rendieren heel erg verspreid door de enorme grote gebieden hier. Jonge rendieren worden in het voorjaar geboren en die moeten geoormerkt worden. In de zomer barst het hier van de muggen en daar hebben de rendieren erg veel last van en dan zoeken ze elkaar op, want dicht bij elkaar hebben ze veel minder last van de muggen. Alle eigenaren van de rendieren komen nu bij elkaar en ze kijken welk jong de moeder volgt. Aan het oormerk van de moeder kunnen ze zien welke jonge rendieren van hen zijn. De jonge rendieren worden hier met een speciaal mes geoormerkt. Er zijn honderden verschillende patronen om de rendieren aan hun eigenaar te linken. De muggen hebben er dus voor gezorgd, dat de rendieren bij elkaar gedreven worden en zijn daardoor de natuurlijke herders.
Woensdag 27 juni 2012
Route: Inari, Ivalo. Totaal 52 km.
Zon op: –.–
Zon onder: –.—
Het was vanmorgen 8 graden met een gure wind, daarom besloten we om niet de wandeling langs het Inarimeer te gaan maken, maar om naar de volgende “grote” stad te rijden, nl. Ivalo. Hier willen we dan een camping gaan zoeken. Onderweg kwamen we een bord tegen dat een uitzichtpunt over het Inarimeer beloofde. Ons oude campertje deed het prima, want hij moest een helling van 20% nemen. Ik hield mijn hart vast, maar het ging goed. Helaas was het inmiddels gaan regenen, dus een mooie foto van het Inarimeer zat er niet in. Volgens de dame die de kaartjes verkocht zou het weer vrijdag beter worden en dan mochten we met dezelfde kaartjes nog een keer komen kijken. Wie weet doen we dat nog wel.
De temperatuur was inmiddels tot 6 graden gedaald en het ging ook steeds harder regenen. Volgens de eigenares van de camping wordt er vannacht sneeuw verwacht. Zo ver is het gelukkig niet gekomen, maar het is vies, guur en nat; het lijkt wel herfst! Nu is ook de internetverbinding hier op de camping van een dusdanig slechte kwaliteit, dat iedere keer de verbinding uitvalt en dat betekent dat ik niet eens fatsoenlijk kan Wordfeuden. Maar verder gaat alles goed, want we hebben een kachel die op diesel draait en een bed van 1,15 meter breed zodat we elkaar goed warm kunnen houden. 😉
Donderdag 28 juni 2012
Route: Ivalo, Sodankylä, Savukoski. Totaal 264 km.
Zon op: –.–
Zon onder: –.—
Ik geloof niet dat ik het ooit zo koud heb gehad in een zomervakantie! Het was vanmorgen drie graden Celcius, maar de gevoelstemperatuur lag vele graden lager. Guur, koud, nat en ongezellig. We besloten om maar een stuk zuidelijker te gaan, wie weet zou het daar beter worden. Onderweg hebben we zelfs sneeuw gehad, onvoorstelbaar. Op een parkeerplaats stapte ik uit om er een foto van te maken, want ja, zoiets moet je toch vastleggen. Er stond daar ook een Finse mevrouw een foto te maken en die zei dat ze nog nooit had meegemaakt dat er op 28 juni sneeuw viel. Het was tijdens de sneeuwbui nog veel kouder dan de drie graden die vanmorgen op de thermometer stond! Je zag iedereen vandaag met mutsen en handschoenen lopen, maar ja, die hebben wij niet meegenomen. Bij jullie in Nederland was het vandaag 30 graden! Jaloers? Hoe kom je erbij! 😉
Vrijdag 29 juni 2012
Route: Savukoski, Russische grens, Salla, Oulanka. Totaal 179 km
Zon op: –.—
Zon onder: –.–
Zo koud als het gisteren was, zo lekker is het vandaag! Het is nog geen kortebroekenweer, maar we kunnen al wel weer heerlijk buiten in het zonnetje zitten. Het enige minpuntje is de aanwezigheid van hele zwermen muggen. We smeren ons wel in met antimuggenspul, maar daar zitten die beestjes helaas niet zo mee. We hebben een plek gevonden op een prachtige camping midden in een nationaal park aan de Russische grens. We zijn van plan hier een paar dagen te blijven, want er zijn verschillende mooie wandelingen te maken.
Zaterdag 30 juni 2012
Geen route vandaag, op dezelfde camping gebleven.
Zon op: 1.05 uur
Zon onder: 1.07 uur
Vandaag hebben we een schitterende wandeling gemaakt. We liepen door een mooi landschap met prachtige vergezichten, spectaculaire stroomversnellingen, maar helaas heeft er nog steeds geen eland ons pad gekruist. De enige dieren die we vandaag hebben gezien waren rendieren en muggen, muggen en nog eens muggen. We zouden echt niet in Finland willen en kunnen wonen. ’s Winters is het er verschrikkelijk koud en donker en ’s zomers is het wel 24 uur per dag licht, maar je kunt er niet van genieten, want de muggen zorgen ervoor dat je niet buiten kunt vertoeven. We hopen dat als we nog zuidelijker komen, deze insecten wat minder talrijk voor zullen komen, want ze drukken wel een stempel op onze vakantie!
We zijn inmiddels wat zuidelijker en weer op de Poolcirkel beland. Dit is gelijk weer te merken aan de zonsop- en zonsondergangstijden. De streepjes op mijn gps zijn weer “tijden” geworden. Aan deze tijden te zien, lijkt het alsof de zon maar twee minuten op is, maar in werkelijkheid moet je daar dus 24 uur bij optellen. De zon gaat op om 1.05 uur ’s nachts op en hij gaat 24 uur en twee minuten later onder om 1.07 uur. Vannacht heb ik niet zo best geslapen en ik heb de hele nacht de zon zien schijnen. We blijven het een bizar interessant verschijnsel vinden, waar we nog steeds van onder de indruk zijn.
