Week 30 – 2012
Zondag 22 juli 2012. Kuresaare
We hebben weer een prachtige fietstocht gemaakt over een kronkelige kustweg met constant uitzicht op de zee. In Nederland zou dat niet kunnen, want er staat altijd wel iets in de weg, duinen, hotels of huizen. Op een gegeven moment zagen we zelfs koeien op een zandbank liggen. Nee, het landschap leek niet meer op de Veluwe.
Morgen trekken we verder naar Letland; we zijn benieuwd wat dat land ons gaat brengen.
Maandag 23 juli 2012
Route: Kuresaare, Virtsu, Parnu, Ikla, Matïsi, Burtnieki. Totaal 322 km.
Zon op: 4.54 uur
Zon onder: 21.56 uur
We zitten in Letland. Vanmorgen moesten we eerst weer met de boot van het eiland Saaremaa naar het vasteland van Estland en toen op weg naar het tweede Baltische land, Letland. Bij de grensovergang stond geen douane, omdat zowel Estland, Letland als Litouwen sinds 2004 bij de Europese Unie horen. De enige keer dat we deze vakantie ons paspoort hebben moeten laten zien, was toen we in Helsinki de boot naar Estland boekten. In tegenstelling tot Estland, hebben ze in Letland nog geen euro, maar de “lat” die ongeveer € 1,30 waard is. We zijn vandaag nog geen pinautomaat tegengekomen, dus we waren erg blij dat we op de camping met een creditcard konden betalen, wat een wonder mag heten, gezien de deplorabele staat waarin alles op deze camping verkeert!!!! Zo’n vieze, verwaarloosde bende heb je nog nooit gezien! Gelukkig hebben we zelf voorzieningen in onze camper, want we zijn niet van plan om hier naar de toilet te gaan of morgenochtend te gaan douchen, want de sanitaire voorzieningen op deze camping zijn gewoon een gevaar voor de volksgezondheid! In de speeltuin zijn alle toestellen zwaar verroest en de huisjes die mensen kunnen huren zijn vreselijk vies en de vloeren zijn gewoon verrot. En dan te bedenken dat er een sticker bij de receptie hangt waarop staat dat de camping is geïnspecteerd door de ACSI. Als we terug zijn van vakantie ga ik toch eens bij deze organisatie informeren op welke gronden een camping een sticker met hun goedkeuring krijgt. Het enige positieve punt op deze camping is het fantastische uitzicht op een groot meer.
De tocht was mooi vandaag; het is een vriendelijk landschap, licht glooiend en we zagen veel koren- en koolzaadvelden. Er zitten hier ontzettend veel ooievaars, zowel op hun nesten als in de wei. We denken dat alle jonge ooievaartjes op het punt staan om uit te vliegen of dat ze het net hebben gedaan, want we zien echt “kuddes” ooievaars rondwandelen. Erg leuk om te zien!
Dinsdag 24 juli 2012
Route: Burtnieki, Valmiera, Cesis, Raiskums. Totaal 74 km.
Zon op: 4.59 uur
Zon onder: 21.52 uur
Zo slecht als de camping gisteren was, zo geweldig is die waar we nu staan. De verschillen tussen die twee campings kunnen echt niet groter zijn. Deze camping scoort net zo hoog als die we in afgelopen weekend in Kuresaare hadden, zowel qua ligging, hygiëne als vriendelijkheid. We hebben het dus weer prima naar onze zin. We zijn echt niet zo verwend dat we alleen maar op driesterrencampings hoeven te staan, maar een redelijk schoon toilet stellen we toch wel erg op prijs.
De tocht vandaag was slechts 74 km, maar voerde ons door een heel vriendelijk landschap. De wegen zijn niet zo slecht als we verwacht hadden wat betreft gaten in het wegdek, maar glad is anders en de hobbels en de “wasbordjes” zijn niet te verwaarlozen. Ton heeft in de camper al een keer alle schroeven aangedraaid die losgetrild waren en gisteren vond ik zelfs een schroef die helemaal uit een keukenkastje was komen zetten. Nu maar hopen dat de schroeven onder de motorkap wél goed vastzitten!
Woensdag 25 juli 2012
We hebben eindelijk een eland gezien!!! Tijdens een wandeling in een natuurgebied zagen we er opeens in de verte een. De telelens op Ton zijn camera deed de rest.
We hebben vandaag ook een geheime bunker van de Sovjets bezocht. In Letland waren 1000 van die bunkers waar de Russen hun geheime werkzaamheden verrichtten. Wij hadden gehoord dat de excursie om drie uur zou beginnen, maar toen ik kaartjes wilde kopen, bleek dat vandaag de gidsen alleen in het Lets en Russisch rondleidingen zouden verzorgen. We wilden dus al weggaan, maar toen vroeg de receptioniste ons even te wachten en ze kwam terug met de mededeling dat ze toch een Engelstalige gids voor ons geregeld had. Het bleek een jongen te zijn die lid was van het Europese Jongerenparlement. Deze enthousiaste jongen gaf ons een rondleiding door de bunker. In sommige ruimtes mochten we fotograferen, maar in andere weer niet om redenen die ons niet altijd duidelijk waren. Er was bijvoorbeeld een kamer waar Russische landkaarten van Letland, maar ook van West-Europa aan de muur hingen. Op sommige van deze kaarten stonden gekleurde cirkels rond belangrijke steden en die cirkels gaven aan hoeveel uur het zou duren voordat radioactieve straling deze gebieden bereikt zou hebben in geval van een nucleaire oorlog. Dit is natuurlijk al lang achterhaald, dus we begrijpen niet waarom hier nog zo geheimzinnig over gedaan wordt, maar goed, het was allemaal erg interessant.
Donderdag 26 juli 2012. Raiskums
Het is bloed- en bloedheet, dus we hebben de hele dag een beetje in de schaduw gehangen onder de tarp maar ’s middags zijn we toch nog even naar de Red Cliffs geweest. Dit zijn rode zandstenen rotsen langs de rivier de Gauja. We dachten dat het daar erg rustig zou zijn, want zo spectaculair is het nou ook weer niet, maar de auto’s reden af en aan. Wat bleek nou, er is daar een bron en mensen vulden daar van die grote 10-liter flessen met water. We wisten niet zeker of het wel drinkwater was en dat wilde ik aan iemand vragen. Dat viel niet mee; sommige mensen deden gewoon net of ze me niet hoorden. Ik dacht echt dat er een doveninstituut in de buurt was! Uiteindelijk was iemand bereid om antwoord te geven op mijn vraag en het bleek inderdaad drinkwater te zijn. Ik heb toen ook maar wat lege waterflesjes gevuld met ijs- en ijskoud helder water; heerlijk!
Vrijdag 27 juli 2012
Route: Raiskums, Cesis, Riga. Totaal 115 km.
Zon op: 5.11 uur
Zon onder: 21.48 uur
Vandaag is ons doel de hoofdstad van Letland, Riga. We wisten al naar welke camping we zouden gaan, nl. de Riga City Camping. Na het drama Tallinn City Camping dachten we dat deze stadscamping net zo slecht zou zijn, maar van medekampeerders die de reis in omgekeerde volgorde maakten en al in Riga geweest waren, hoorden we dat het hier een stuk beter was en ze hadden gelijk. De plaatsen zijn niet ruim, maar het sanitair is brandschoon.
Het oude centrum van Riga ligt een klein half uurtje lopen van de camping en we hebben vanavond op een terras van een Lets restaurantje gegeten. Er zijn hier ontzettend veel restaurantjes en dat zou moeilijk kiezen kunnen zijn, maar we gaan hier natuurlijk niet in een pizzeria, Grieks of Mexicaans restaurant eten en dan wordt de keus een stuk makkelijker. Bij dit restaurantje stonden twee Letse muzikanten te spelen en het personeel liep in klederdracht. In Nederland zouden we zoiets vreselijk truttig en oubollig gevonden hebben, maar ja, als toeristen vinden we dit prachtig! Ik heb het al eerder gezegd: “hoe diep kun je toeristisch gezien zinken?”. Nou, zo diep dus ;-)
Zaterdag 28 juli 2012. Riga
Het was vandaag 32 graden en we hebben een stadswandeling door Riga gemaakt. Er is volgens mij geen warmere bezigheid in een vakantie dan het bezoek aan een stad bij deze temperatuur, maar we hebben het overleefd.
Riga is een prachtige stad met o.a. heel veel Art Nouveau bouwwerken, meer dan dertig procent. Deze gebouwen zien er ook allemaal prachtig uit en zijn mooi gerestaureerd, maar toch sprak deze stad ons niet zo aan als Tallinn. We houden toch meer van die smalle kronkelige middeleeuwse straatjes. Bovendien merk ik dat we stedenmoe beginnen te worden. In Helsinki hebben we drie dagen rondgelopen, Tallinn “deden” we in twee dagen en vandaag hadden we aan drie uurtjes genoeg! We komen natuurlijk ook in kleinere stadjes en dorpen en op een gegeven moment hoef je bijvoorbeeld echt niet nog een kerk van binnen te zien. Vandaag hebben we trouwens wel de Domkerk van Riga bezocht, want daar was om twaalf uur een orgelconcert op het beroemde orgel van deze kerk. Dit was iets bijzonders; wat wel jammer was dat de kerk zelf hevig gerestaureerd werd, zowel van binnen als van buiten en er daardoor niet uitzag, maar de muziek maakte dit méér dan goed.
