Week 42 – 2014
Zondag 12 oktober 2014
Route: Braga, Guimaraes, Santo Tirso, Porto. Totaal 100 km. Temperatuur 13 – 20 graden.
De trappen van de Bom-Jezuskerk worden niet gebruikt voor het doel waar ze voor gebouwd waren, namelijk boetedoening, maar voor conditietraining! Wij vonden onszelf vanmorgen behoorlijk vroeg, want wij gingen, toen het voor ons half tien was, maar voor de Portugezen pas half negen, op weg om onze tocht naar boven te beginnen en het was gewoon druk. Wij liepen rustig naar boven (wat fysiek voor mij noodzakelijk was..…), maar werden veelvuldig ingehaald door sportende mensen die deze trappen voor hun conditie gebruiken. Oké, dat waren voornamelijk twintigers tot veertigers en we hebben niemand van boven de zestig gezien, dus wat dat betreft deden wij het nog aardig voor onze leeftijd. Mijn statistiekentic dwong me natuurlijk wel de om de treden te tellen en dat waren er 582!
We gingen ‘s middags in Braga op zoek naar een McDonald’s om de website bij te werken en we belandden in een enorm overdekt winkelcentrum. Zo groot en luxueus heb ik het nog nooit gezien en je vraagt je af waarom Portugal het economisch niet goed doet. Niet één van de winkels stond leeg en alles straalde welvaart uit. Alexandrium 1, 2 en 3 in Rotterdam vallen gewoon in het niet in vergelijking met dit winkelcentrum!
Onderweg naar de stad Porto zochten we een gezellig plekje om te picknicken en toen zagen we ineens een bord richting een kasteel. We schoten de weg af en kwamen bij een burcht uit de tiende eeuw. Dit was nou echt een kasteel waarop je je kinderlijke fantasieën over ridders en jonkvrouwen kon loslaten. Een toevallig gevonden juweeltje; dat vinden wij nu het mooie van onze manier van reizen, een grove planning en verder alles van het toeval af laten hangen.
Maandag 13 oktober 2014
Een bezoek aan Porto hoort natuurlijk bij een vakantie naar Portugal. We staan nu op een camping in de buurt van deze stad en de bus stopt hier om de hoek en bracht ons in hartje Porto. Nu staan Portugese chauffeurs niet bekend om hun subtiele manier van autorijden, maar de chauffeur van deze lijndienst voerde voor ons gevoel een dodemansrit uit door de smalle straatjes. Met zo’n vijftig kilometer per uur reed hij door straatjes die bij ons vanwege het gebrek aan ruimte eenrichtingsverkeer zouden zijn en voor een onoverzichtelijke bocht claxonneerde hij gewoon even ter waarschuwing. We hebben het centrum zonder kleerscheuren bereikt……
Tijdens vorige vakanties waren we al behoorlijk gecharmeerd geraakt van de hop-on/hop-off sightseeingbussen, dus daar gingen we vandaag gewoon weer voor. Na deze interessante bustour waar we een goed beeld van de stad kregen, zijn we hoog boven de rivier de Douro de gietijzeren brug uit 1886 overgelopen. Ik bleef regelmatig staan om foto’s te nemen van de kleurrijke gevels aan de oever van de rivier, maar Ton liep stevig door en was blij dat hij aan de overkant was; kijk en daar heb ik nou weer geen moeite mee……
Morgen gaan we het Dourodal in. Dit is het oudste wijngebied van de wereld, sinds 1756 en hier liggen de wijngaarden voor de portwijnen.
Dinsdag 14 oktober 2014
Route: Porto, Entre-os-Rios, Peso da Regua. Totaal 135 km. Temperatuur 13-20 graden; half bewolkt.
We hebben vandaag een schitterende tocht vanaf de stad Porto landinwaarts langs de rivier de Douro gereden. In het Douro-dal liggen honderden wijngaarden in steile terrassen boven de rivier de Douro. Deze rivier is 900 km lang en ontspringt in Spanje. De weg slingert zich omhoog en omlaag langs de rivier en bij iedere bocht in de weg heb je weer een ander prachtig uitzicht. Om de haverklap namen we een pauze voor het zoveelste fotomomentje, een kopje koffie of een picknick. Het was fijn om na de regenachtige dag van gisteren de zon regelmatig over de druivenvelden te zien schijnen.
Onze bijzondere overnachtingsplek is aan de voet van een enorme brug met uitzicht op een groot reclamebeeld van Sandeman. Laten we nu altijd gedacht hebben dat dit een merk voor sherry was, maar ze schijnen dus ook port te produceren.
Woensdag 15 oktober 2014
Route: Peso da Regua, Pinhoa, Sao Joao Pesqueira, Vila Nova de Foz Coa. Totaal 95 km. Temperatuur 13-20 graden. Bewolkt en regenachtig.
De stad Peso da Regua is het centrum van het Portdistrict en hier is het Douro-museum gevestigd. Kwam dat nu even goed uit vanmorgen! Het regende namelijk pijpenstelen en wat is er dan prettiger dan in een warm, comfortabel museum rond te slenteren. Het moderne museum geeft een interessant beeld van de productie van deze speciale wijn die net als Champagne in Frankrijk, alleen maar Port mag heten als het in deze streek geproduceerd is. Toen we het museum uitkwamen was het inmiddels droog geworden en zijn we alsnog verder de Douro-vallei doorgetrokken. Voorbij Pinhoa werd het landschap een stuk ruiger en de talloze haarspeldbochten vergden nogal wat van de stuurmanskunsten van Ton (ik hield het op dit korte ritje maar voor gezien vandaag..…). In het museum zagen we vanmorgen wat een enorme klus het is om op deze leistenen grond terrassen aan te leggen voor de wijngaarden. Je kijkt nu wel met andere ogen naar deze druivenvelden en je vraagt je af hoe de planten op deze bodem kunnen groeien!
We staan nu helemaal alleen op een camperplaats bovenop een berg in een gierende storm met uitzicht op de wijngaarden; maar we zitten gezellig met zijn tweetjes in ons knusse campertje. Wie doet ons wat?
Donderdag 16 oktober 2014
Route: Vila Nova de Foz Coa, Figueira de Castelo Rodrigo, Pinhel, Guarda, Manteigas. Totaal 140 km. Temperatuur van 15 – 24 graden.
Lekker rustig aangedaan vanmorgen, want we wilden naar het Parque Arqueológico do Vale do Coa. We zijn er namelijk inmiddels aan gewend dat het hier een uur vroeger is en anders zou het park nog niet open zijn. Echter toen we hier vanmorgen om tien uur Portugese tijd aankwamen stond er bij de ingang van het park de mededeling dat ’s winters (!?!?) het park pas om 13.45 uur open zou gaan; daar gingen we dus niet op wachten. Jammer, want het park heeft de grootste verzameling kunst uit de steentijd en heeft de oudste afbeeldingen in de openlucht. Het was hier duizenden jaren een heilige plek, maar in het begin van de jaren 90 van de vorige eeuw bouwde een elektriciteitsmaatschappij hier een dam. Niemand protesteerde, want niemand wist dat Coa zo rijk was aan prehistorische geschiedenis, behalve een staatsarcheoloog die gesteund door collega’s in binnen- en buitenland alarm sloeg. De dam werd toch gebouwd. In de winter van 1994-1995 ontdekten de Portugezen pas via artikelen in de New York Times en de International Herald Tribune hun prehistorische schatten. De bouw van de dam werd toch doorgezet maar eind 1995 trapte de minister-president op de rem en de bouw werd stopgezet. Een investering van 100 miljoen euro was voor niets geweest maar het belang van de gravures werd duidelijk toen deze in 1998 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco kwamen te staan. Erg jammer dat de openingstijden niet in onze informatie stonden, want we hadden dit graag gezien.
We vervolgden onze tocht door het Sterrengebergte naar het stadje Manteigas. De omgeving werd steeds ruiger en rotsiger, maar af en toe stond er toch weer een enkel boerderijtje omgeven door olijfbomen, druivenranken en een verdwaalde citroenboom. We staan nu op een soort parkeerplaats langs een rivier en hebben een mooie wandeling naar het stadje Manteigas gemaakt. We blijven hier vannacht gewoon staan. Het was weer genieten vandaag!
Vrijdag 17 oktober 2014
Route: Manteigas, Seia, Galizes, Espariz, Arganil, Espariz, Tabua. Totaal 111 km.
Temperatuur 16-23 graden.
Achteraf gezien hebben we een geweldige dag gehad, maar wat hebben we een nutteloze kilometers gereden met het zoeken naar:
- Startpunt uitgezette wandeling
- Bakker of supermarkt
- Camping
Ad 1. Mijn GPS had wel snel de coördinaten van de start gevonden, maar helaas zagen wij het bordje met de richting van de wandeling over het hoofd, dus 1,34 km voor Jan-Met-De-Korte-Achternaam gelopen. Je begrijpt dat dit voor mij heel veel is in mijn poging te trainen voor Santiago……
Ad 2. Toen we het startpunt gevonden hadden, wilden we eerst een bakker of een supermarkt zoeken omdat we brood mee wilden nemen voor onderweg. Dat heeft zeker drie liter diesel gekost, want we belandden door de onduidelijke bewegwijzering op een bergweg waar we niet konden keren.
Ad 3. Na de prachtige wandeling die berg-op-berg-af ging (zien jullie me worstelen…..?) gingen we op weg naar de SVR-camping (met wifi!!) die gerund wordt door Nederlanders. Ik had het zo goed bedacht! Ik kon daar eindelijk na drie dagen mijn website bijwerken. Maar de eenheden voor de coördinaten die we normaal gebruiken met de TomTom voor ACSI- en ANWB-campings, kwamen niet overeen met de eenheden die de SVR gebruikt. We kwamen dus heel ergens anders uit. Uiteindelijk is het goed gekomen, maar toen bleek dat de wifi van de camping niet werkte en dat kwam op dat moment mijn humeur niet ten goede. Dat wordt dus weer een McDonald’s……
Na mijn gezeur over de omwegen die we vandaag gereden en gelopen hebben wil ik toch ook vertellen over al het moois wat we hebben gezien. Op de weg van Manteigas naar Seia heeft Ton, uiteraard achter het stuur, tientallen haarspeldbochten moeten trotseren waardoor we van prachtige uitzichten konden genieten. Door mijn GPS kon ik zien dat we van 768 naar 1418 meter stegen waardoor we een fenomenaal uitzicht hadden op het stadje waar we ’s ochtends lopend gezwoegd hadden. Op een gegeven moment slaakten we allebei een kreet van verbazing omdat we de zee zagen! Dit kon echter helemaal niet want we zitten dichter bij de Spaanse grens dan bij de zee. Toen ineens zagen we dat we helemaal aan de rand van het Sterrengebergte zaten en de diepte inkeken waar de laagvlakte begon. Wat een prachtig gebied is het hier!
Zaterdag 18 oktober 2014
Route: Tabua, Coimbra. Totaal 62 km. Temperatuur 17-23 graden, half bewolkt.
Er lopen heel veel zwerfhonden rond in Portugal en we zagen er zelfs een lopen op de camping waar we vannacht stonden en die zijn niet alleen op zoek naar eten, maar ook naar Zweedse klompen! Die van ons stonden namelijk onder de camper en gisteravond laat merkten we dat één van de klompen van Ton én eentje van mij verdwenen waren. Vanmorgen vonden we die van Ton achter de camper terug, maar die van mij zijn we echt kwijt.
Vanmorgen was het maar een kort ritje naar de universiteitsstad Coimbra waar we de camper op een camperplaats geparkeerd hebben die op 750 meter van het centrum ligt bovendien hoeven we geen overnachtingsplek meer te zoeken. We waren hier al om half elf waarna we gelijk naar de stad liepen. We wilden graag een Fado bijwonen en we zijn erin geslaagd om twee kaartjes voor vanavond in een piepklein theatertje te bemachtigen.
Nadat we de kaartjes gescoord hadden, hebben we een prachtige stadswandeling door Coimbra gemaakt. Hele smalle steegjes met steile trappen, kleine winkeltjes, veel terrasjes, een mooie kathedraal, maar het hoogtepunt was het universiteitscomplex uit de zeventiende eeuw. Het binnenplein is adembenemend mooi met prachtige ornamenten en beelden boven de poortjes en deuren. In zwarte capes geklede studenten gaven een extra cachet aan deze bijzondere plaats.
En toen om zeven uur naar de Fado-voorstelling. In Coimbra heeft Fado een eigen karakter. Hier wordt de Fado uitsluitend gespeeld door mannelijke studenten en oud-studenten van de universiteit. Twee gitaristen, waarvan één de Portugese druppelvormige gitaar bespeelt en de ander een klassieke gitaar en een zanger. Het was in één woord prachtig! Vooral de gitarist op de Portugese gitaar was fenomenaal en de zanger had zó’n mooie stem; kippenvel! Er werd uitleg gegeven over de oorsprong van de Fado hier in Coimbra en gelukkig niet alleen in het Portugees maar ook in het Engels. Na afloop werd achter het kleine theatertje (er waren slechts 32 plaatsen) buiten op de binnenplaats een glaasje port geschonken en kon je in gesprek met de muzikanten.
Er hing een echte zaterdagavondsfeer in Coimbra. We hebben ons na de voorstelling bij de flanerende mensen aangesloten die op deze zwoele zomeravond de terrasjes kwamen bevolken. We hebben hun voorbeeld gevolgd en een heerlijke crépe gevuld met ijs en vruchten genomen en dat bij een temperatuurtje van 23 graden!
